ای امید اگر تو نبودی ما انسان ها چه می کردیم ؟ به چه دل خوش می کردیم ؟ اگر بال های زیبا و رنگارنگت را بر سر جویندگان راه سعادت نمی گستردی دنیا و زندگی چه دیو سیاه روی و زشتی بود . تنها تویی که نور خود را به راه پر پیچ و خم زندگی ما می فشانی و به آینده ای روشن امیدوارمان می سازی . از پرتو تو هر شب با دلی روشن به بستر می رویم و صبح شاد و با نشاط برای کار و زندگی از جای بر می خیزیم . تو چراغ راه سعادت انسانی و بی تو راه های پر نشیب و فراز عمر خطرناک و مرگبار است .

ای زیباترین کلمه  در دل تو راز های فراوان نهفته است . گر چه خیلی از انسان ها ارزش تو را نمی دانند ولی من می دانم که سر موفقیت مردم متمدن جهان به سبب این است که هیچگاه تو را از خانه ی دل نمی رانند و با دیده ی روشن تو را می نگرند و با گام های محکم به سوی آینده پیش می روند . آدم های بزرگ همه به ترقی و پیشرفت در کار امیدوارند و هیچگاه از پیروزی در نبرد زندگی نا امید نمی شوند .

من هم می خواهم همیشه به پیروزی در مبارزه ی زندگی امیدوار باشم و با دل امیدوار زندگی کنم .

نظرات شما عزیزان:

lovelorn

ساعت8:37---28 فروردين 1390

درد یک پنجره را پنجره ها می فهمند



معنی کور شدن را گره ها می فهمند







سخت بالا بروی ، ساده بیایی پایین



قصه تلخ مرا سُرسُره ها می فهمند







یک نگاهت به من آموخت که در حرف زدن



چشم ها بیشتر از حنجره ها می فهمند







آنچه از رفتنت آمد به سرم را فردا



مردم از خواندن این تذکره ها می فهمند







نه نفهمید کسی منزلت شمس مرا



قرن ها بعد در آن کنگره ها می فهمند

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: